به گزارش  نماینده به نقل از  مهر، با توجه به نزدیک شدن به ایام حج، گزیده ای از سخنان آيت الله العظمی جوادي آملي در کتاب جرعه ای از «صهبای حج » را از نظر می گذرانیم، که انجام هر يک از مناسک حج را موجب کنار رفتن پوششهای دل مرقوم داشتند.

آیت الله جوادی آملی به نقل از رسول گرامی اسلام (‏ص) فرموده اند: حج گزار چون به گرد کعبه طواف کند از گناهان خود بيرون مي‏آيد و چون صفا و مروه سعي کند از گناهانش به‏ درمي‏ آيد و چون در عرفات توقّف کند از گناهانش خارج مي‏ شود و چون در مشعرالحرام توقّف کند از گناهانش برون مي ‏آيد و چون رمي جمره کند از گناهانش خارج مي‏ شود. اين بيان اين نکته باشد که هر يک از اين اعمال در آمرزش گناهي خاص مؤثر است و براي آمرزش آن گناه واجب شده است. يا آنکه گناهان چون انباشته شود و زنگار و پرده‏ اي بر گنهکار شود، هر يک از اين مناسک موجب کاستن از ضخامت اين پرده‏ ها و کنار رفتن اين پوششها از دلها مي‏ گردد. لذا طبق بيان نورانی آن حضرت معيار حج مقبول اين است که حج‏گزار از آن پس، مرتکب گناه نشود، امّا اگر همچنان به تباهي و گناه تن داد، اين نشان از مردود بودن حجّ اوست.  

ایشان همچنین دربارۀ کمترين پاداش کسي که به کعبه مي‏ نگرد به حدیث دیگری از آن اشاره داشته که فرمودند: کمترين پاداش کسي که به کعبه مي‏ نگرد، اين است که خداوند در برابر هر نگاه، پاداشي به او مي ‏بخشد و بدي‏اي را از او پاک مي‏کند و او را درجه‏اي بالا مي‏ برد.

ایشان در بخش دیگری در این کتاب، مناسک حجّ را نمونه‏اي از قيامت و حشر اکبر و تجسمي از حشر مردم در روز قيامت و برهنگي آنان در معاد مرقوم داشته و حج را، نور و بصيرت و شهود معرفی نمودند و در ادامه با تمسک به روايات، کسانی که از انجام این فریضه الهی سر باز زنند را مورد مذمّت قرار داده و آورده اند: در روايات آمده است که تارک حج، کور محشور مي‏ شود و او در دنيا کور است و در آخرت کورتر و گمراه‏تر. امام صادق(ع) نیز فرمودند: مرده‏اي که در گور است دوست دارد که در برابر دنيا و آنچه در آن است، او را يک حج مي ‏بود؛ «وَدَّ مَنْ في القبورِ لو أَنَّ لَه حَجَّةً بالدُّنيا وما فِيها». 

استاد حوزه علمیۀ قم، حج را شفابخش دلها از بيماريهاي شرک‏آلودي همچون ريا و هوا و بخل و خودپسندي ابراز داشته و ادامه دادند: حج با آن لبيک ويژه خود، طردکننده هر جاهليت و درهم شکننده هر بت و نشانه شرک‏آلود جاهلي و کوبنده هرگونه باطل قديم و جديد است.  

اين خانه، مرع مکرر مردم است. مرجع، جايي را گويند که انسان از آنجا آمده و به آنجا باز مي‏ گردد. بر اين اساس، وطن اصلي مردم کعبه است و وقتي انسان به زيارت کعبه مي‏ رود گويا به اصل خود رجوع کرده است. بنابراين، کعبه مظهر فطرت است و حالت اصلي انسانها رجوع به کعبه است.