مرگ تدریجی یک روستا

در «ناهوگان» انگار بذر ناامیدی پاشیده‌اند. مردمانی که امروزشان با دیروز و فردایشان با امروز تفاوتی ندارد؛ کار همه روزه شان نشستن در آفتابی است که در این فصل رمقی برایش نمانده است.